Ciekawą koncepcją jest „efekt fałszywej konsensusu”.

„Zasadniczo ludzie wierzą, że inni ludzie mają podobne

gusty do nich”.

W przykładzie podanym w wykładzie, zapytano studentów o to, jaki

procent studentów w tej sali ma iPhone'a.

Większość studentów, którzy używali iPhone'a, odpowiedziała, że

większość ich ma,

a studenci, którzy nie używali iPhone'a, odpowiedzieli, że używanie

iPhone'a jest wyjątkowym przypadkiem.

​

Ta teoria została rozszerzona na baseball,

a mówi się, że dotyczy również skautow.

Mówi się, że gdy zakochują się w konkretnym graczu, „są przekonani”,

że tak samo jest z innymi drużynami.

​

W rzeczywistości prawdopodobieństwo, że gracz wybrany wcześniej

w drafcie osiągnie lepsze wyniki niż gracz wybrany później,

wynosi zaledwie 52 procent.

Ta część dotycząca baseballu była bardzo interesująca.

Nie znam się na drafcie, ale mniej więcej wiem, o co chodzi.

​

Gracze wybrani w pierwszej rundzie to świetni młodzi gracze,

ale w rzeczywistości ich występy w profesjonalnych drużynach

bardzo różniły się od tego, czego się spodziewałem.

​

Do tej pory baseballu uczyłem się tylko z „Najsilniejszego Baseballa”,

więc myślałem, że ci młodzi gracze, którzy tam dobrze sobie radzą,

gdy przejdą na profesjonalny poziom, to wszystko zniszczą?

W tym roku dowiedziałem się, że świat profesjonalnego sportu jest bardziej

surowy.

​

Widziałem też, jak gracze wybrani później osiągali lepsze wyniki

niż gracze wybrani wcześniej.

​

W tym momencie pomyślałem, że „pewność siebie” w wyborze jest

niebezpieczna.

​

Gdy jestem „pewny siebie” w „czymś”,

nie muszę nadmiernie oceniać wartości alternatywnych w porównaniu

z tym, co wybrałem.

​

Nieświadomie wybieram,

więc mam tendencję do oceniania tego łaskawiej.

W ważnych momentach decyzyjnych

należy pamiętać o tym efekcie

i powstrzymać się od nadmiernego obstawiania.

​